Αν έπρεπε από όλες τις φετινές κυκλοφορίες παιχνιδιών να ξεχωρίσω μία, με απώτερο σκοπό να την προτείνω δίχως επιφυλάξεις σε κάθε gamer – περιστασιακό ή φανατικό, νέο ή μεγαλύτερο σε ηλικία – τότε αναμφίβολα, αυτή θα ήταν το World Of Goo.

Ίσως, οι περισσότερο σχετικοί με το αντικείμενο, να ξαφνιάστηκαν γιατί περίμεναν στο τέλος της προηγούμενης πρότασης να διαβάσουν κάτι από τα Spore, Fallout 3, Mass Effect, Crysis Warhead, Dead Space ή κάποιο άλλο πασίγνωστο τίτλο. Μην παραξενεύεστε, επίσης, αν ακούτε πρώτη φορά για το World Of Goo. Βλέπετε, το παιχνίδι αναπτύσσεται και διανέμεται από ανεξάρτητους δημιουργούς, οπότε δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να έχει την ίδια διαφήμιση και ίση προώθηση με τους υπόλοιπους τίτλους των μεγάλων studios.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Το World Of Goo συγκαταλέγεται στην κατηγορία των games που ονομάζεται puzzle. Θα λέγαμε ότι το παιχνίδι από πλευράς gameplay αντιστοιχεί περισσότερο στην παλιά καλή σχολή, αυτήν που έβγαλε κλασσικά και διαχρονικά παιχνίδια όπως το Tetris. Κατ’ επέκταση, το μότο που περιγράφει καλύτερα την φιλοσοφία του παιχνιδιού, είναι το γνωστό στους παλαιότερους (και δη στους arcade gamers), “easy to play, hard to master”. Σε αρκετούς, μάλιστα, θα ξυπνήσει μνήμες από άλλο ένα παιχνίδι της ίδιας κατηγορίας, που έχει γράψει την δικιά του ιστορία στο χώρο του gaming: το Lemmings.

Το παιχνίδι τυγχάνει εξαιρετικής αποδοχής από τους κριτικούς, τόσο από μεγαθήρια του χώρου που το εκθειάζουν όπως το Gamespy (5/5) και το Gamespot (9/10), όσο και από μικρούς άγνωστους reviewers.