Όταν οι πόλεις μας δεν θα υπάρχουν, ή απλά θα έχουν αλλάξει, σκάβοντας μέσα στον ωκεανό των ψηφιακών δεδομένων, θα βρίσκουμε το υλικό να τις αναπαραστήσουμε κι εξερευνήσουμε: και στιγμή στιγμή, εικόνα εικόνα, άνθρωπο άνθρωπο, αλλά και συνθέτοντας τες σε ένα μεγάλο καμβά, ένα μοντέλο όσο γίνεται πιο κοντά στη ζωή, με δυνατότητα να περιηγηθούμε ιδεατά μέσα σ’ αυτό.
Κι απ’ αυτή την οπτική, η αξία αλλά και το δικαίωμα πάντω σ΄αυτό το υλικό αλλάζει: γιατί ότι μπορεί να είναι αυστηρά προσωπικό όσο ζει κανείς, είναι μέρος της παγκόσμιας ιστορίας όταν πεθαίνει. Και γι αυτό το δικαίωμα της διάθεσης αυτού του υλικού δεν μπορεί να καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από κληρονομικά δίκαια, εταιρικά δικαιώματα και αιώνια copyright.
[via]
